W przyszłym roku obchodzić będziemy 550. rocznicę nadania praw miejskich naszej miejscowości. To okazja, by przypomnieć ważne fakty z dziejów Radzynia, który ma długą i niezwykle interesującą historię. Wydarzenia, jakie tu miały miejsce, właściciele, którzy tu przebywali i tworzyli dzieje Radzynia – pozwalają śledzić dzieje Rzeczypospolitej.

1415 - Wielki Książę Litewski Witold nadaje swemu sekretarzowi Mikołajowi Cebulce, wybitnemu dyplomacie okresu wojen polsko-krzyżackich tereny nad rzeką Białką w powiecie łukowskim – jest to najstarsza wzmianka o terenach Radzynia.
1430 - Mikołaj Cebulka lokuje wieś Niżną Białkę, zwaną później – Kozimrynkiem.

1456 - 18 czerwca Tomasz Strzempiński herbu Prus (1398 – 1460), biskup krakowski, podkanclerzy koronny i profesor Akademii Krakowskiej, wystawia dokument fundacyjny parafii w Białce Niżnej czyli Kozimrynku. Tę datę można uważać się za narodziny radzyńskiej parafii Świętej Trójcy.

1465 - 28 października Grot z Ostrowa rozpoczął proces lokacji Miasta.
1468 - 31 marca król Kazimierz Jagiellończyk nadaje Radzyniowi prawa miejskie.

1473 – król Kazimierz Jagiellończyk przekazuje w dzierżawę Dominikowi Kazanowskiemu miasto Kozirynek i wieś Białą oraz inne miejscowości. Kazanowscy na południowym brzegu Białki wznoszą budowlę mającą charakter średniowiecznej warowni.

1540 – Królowa Bona odbiera włość radzyńską Bartłomiejowi Kazanowskiemu i przekazuje ją zaufanemu dworzaninowi Mikołajowi Mniszchowi, od 1533 r – staroście łukowskiemu.

3 ćw. XVI – 2 poł. XVII - dwukrotna przebudowa warownego zamku starościńskiego, w wyniku której powstaje renesansowa rezydencja tytu palazzo in fortezza.

1614 -41 - budowa murowanego kościoła parafialnego na miejscu drewnianej świątyni pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Kościół przyjął wezwanie Świętej Trójcy.
1644 – konsekracja kościoła Świętej Trójcy w Radzyniu.

1659 - król Jan Kazimierz przekazuje dobra radzyńskie w dzierżawę swemu pułkownikowi Henrykowi Denhoffowi, który brał udział w wojnie ze Szwedami.

1680 – Radzyń w wieczną dzierżawę otrzymuje z rąk Jana III Sobieskiego jego sekretarz i przyjaciel Stanisław Antoni Szczuka – kreator życia politycznego, mecenas sztuki, według Pawła Jasienicy "jeden z najrozumniejszych i najlepszych ludzi epoki" .

1684 -1709 - rozbudowa i przebudowa pałacu pod kierunkiem Augusta Locciego; budowla przyjmuje formę barokowej rezydencji typu repezentacyjno-obronnego.

1733 – umiera żona Stanisława Szczuki Konstancja, pochowana w kaplicy południowej kościoła pw. Świętej Trójcy

1709-1735 – właścicielką włości radzyńskich jest córka S.A. Szczuki – Wiktoria Kątska,

1735 – majątek przejmuje Marianna Kątska – córka Wiktorii.

1741 – 26 grudnia ślub Marianny Kątskiej (wnuczki S. A. Szczuki) i Eustachego Potockiego.

1749 - Jakub Fontana - architekt królewski na zlecenie Eustachego Potockiego rozpoczyna trwającą 10 lat przebudowę pałacu radzyńskiego.

1750 - 28 lutego w Radzyniu przychodzi na świat Ignacy Potocki, marszałek wielki litewski, polski polityk i działacz patriotyczny, publicysta i pisarz z wielkim dorobkiem, współtwórca Konstytucji 3 maja. Zmarł 30 sierpnia 1809 r. w Wiedniu.

1752-56 – Johann Chrisostomus Redler – najwybitniejszy rzeźbiarz rokokowy w Polsce - wykonuje dekorację rzeźbiarską pałacu.

1767 - 4 lutego w radzyńskiej świątyni Książę Biskup Warmiński Ignacy Krasicki udzielił sakramentu małżeństwa córce Marianny i Eustachego Potockich – Cecylii Urszuli z księciem Januszem Sanguszką.

1768 – 20 lutego w Warszawie zmarła Marianna z Kątskich Potocka, a po 4 dniach - 24 lutego zmarł jej mąż Eustachy Potocki, generał artylerii Wielkiego Księstwa Litewskiego, właściciel dóbr radzyńskich.

1771 – według pierwszego działu majątku, właścicielem Radzynia został najstarszy syn Potockich – Kajetan, który sprowadził relikwie św. Wincentego, od 1778 r. znajdujące się w kościele Świętej Trójcy. W wyniku kolejnych działów właścicielem pałacu został Stanisław Kostka Potocki, który po ślubie z Aleksandrą Lubomirską stał się właścicielem Wilanowa, gdzie przeniósł cenniejszą część zbiorów zgromadzonych w pałacu.

1779 r. – w wyniku podziału dóbr po Mariannie i Eustachym Potockich właścicielem Radzynia został ich syn hrabia Jan Nepomucen Eryk Potocki (zm. po 1815 roku)

1780 r. - powstaje podmiejski pałacyk nazywany "Gubernią".
1790 r. - 30 października w radzyńskim pałacu urodził się Karol Józef Lipiński, skrzypek, kompozytor i pedagog, koncertmistrz orkiestry teatru niemieckiego we Lwowie, orkiestry Gewandhaus oraz kapeli króla saskiego w Dreźnie. Zmarł 16 grudnia 1861 roku w Urłowie (Ukraina).

1799 – Jan Potocki sprzedał dobra radzyńskie z pałacem za pośrednictwem ks. Stanisława Staszica Annie z Zamojskich Sapieżynie.

1805 – w drodze do Puław w pałacu radzyńskim zatrzymuje się Aleksander I. Tu spotyka się z grupą polskich magnatów, mających nadzieję na odbudowę państwa polskiego przez cara rosyjskiego (tzw. plan puławski, którego autorem był książę Adam Czartoryski, który wysunął projekt utworzenia z ziem zaboru pruskiego i rosyjskiego Królestwa Polskiego, ściśle związanego z Rosją. Na skutek postawy Prus plan nie został zrealizowany.

1810 - Radzyń otrzymuje rangę powiatu, w niektórych pomieszczeniach pałacowych znalazły się urzędy.

1817 – 25 września w pałacu radzyńskim odbyło się wesele córki Sapieżyny – Anny Zofii z księciem Adamem Jerzym Czartoryskim (1770-1861).

1818 – Anna Sapieżyna w pomieszczeniach pałacowych zakłada szkołę elementarną.

1823 – dobra radzyńskie przechodzą w ręce Anny Sapieżanki i jej męża Adama Jerzego Czartoryskiego - późniejszego twórcy paryskiego centrum politycznego polskiej emigracji tzw. Hotelu Lambert. Książę Adam Jerzy Czartoryski był jednym z najbardziej zaangażowanych w sprawę odrodzenia Polski politykiem w okresie rozbiorowym, przedstawicielem interesów polskich w Europie, wybitnym mężem stanu i zwolennikiem orientacji prorosyjskiej.

1834 – w obawie przed konfiskatą majątku za udział w Powstaniu Listopadowym Czartoryscy sprzedają majątek Antoniemu Korwin Szlubowskiemu. W rękach Szlubowskich majątek radzyński znajduje się do roku 1944, a pałac – do 1920.

1861 – 22 stycznia w Radzyniu urodził się Zenon Przesmycki "Miriam" – literat, odkrywca, wydawca i popularyzator twórczości Cypriana Kamila Norwida.

1864 – w czasie Powstania Styczniowego Pałac Potockich zajęli Rosjanie, w sali balowej urządzili sąd polowy, który skazywał schwytanych powstańców na śmierć, zsyłkę, więzienie. Pomieszczenia piwniczne zmieniono na cele więzienne.

1920 - 29 maja ostatni właściciele pałacu – Bronisław i Zofia Szlubowscy przekazali Pałac Potockich wraz z najbliższym otoczeniem władzom II Rzeczypospolitej. Sami osiedlają się w pałacyku Gubernia.

1920 – od 9/10 do 16 sierpnia oddziały sowieckie zajmują Radzyń i pałac, który za siedzibę obiera sobie Powiatowy Komitet Rewolucyjny.

1920 - od 18 sierpnia w pałacu kwaterowało dowództwo Frontu Środkowego, na którego czele stał gen. Edward Śmigły-Rydz.

1939 – 19 grudnia w Warszawie zmarł hrabia Bronisław Feliks Korwin Szlubowski herbu Ślepowron, ostatni właściciel Radzynia. Urodził się 7 października 1855 roku w Radzyniu.

1939-44 – w czasie okupacji w pałacu stacjonują Niemcy, prowadzą prace remontowe, ale w lipcu 1944 r. podpalają archiwum, w wyniku czego wnętrza pałacu spłonęły, zniszczony został dach i częściowo ściany; na szczęście ocalały rzeźby Redlera.

1961 – 14 grudnia umiera ostatnia właścicielka Pałacu Potockich - Zofia Szlubowska.

2015 - 2 lipca Pałac Potockich staje się własnością Miasta Radzyń Podlaski

2015 – Pałac Potockich wygrywa V plebiscyt National Geographic Traveler Na "7 Nowych Cudów Polski".

2016 – 31 maja - wizyta Prezydenta Polski Andrzeja Dudy w Radzyniu – spotkanie na dziedzińcu Pałacu Potockich w Radzyniu.