Nie jest przypadkiem, że obchody Święta Niepodległości rozpoczynamy w Kościele, od Mszy św. - w jedności z Chrystusem i Jego Matką, Królową Narodu Polskiego. To nam przypomina, że niepodległość naszej Ojczyzny zbudowana została na fundamencie wartości chrześcijańskich. Nasi przodkowie streścili tę prawdę w umieszczanym na sztandarach haśle „Bóg-Honor-Ojczyzna”.

W tym roku obchodom Święta Niepodległości towarzyszy szczególny kontekst jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski. Ten doniosły akt religijny miał także inne przełomowe konsekwencje: wydobył nas z mroku dziejów, umożliwił rozwój społeczny i kulturalny oraz postęp cywilizacyjny. Ale także zabezpieczył naszą integralność, dał podwaliny państwowej suwerenności i indywidualnej wolności, wynikającej z uznania godności każdego człowieka jako dziecka Bożego.

Przyjęte 1050 lat temu chrześcijaństwo i fundamentalne wartości prowadziły nas przez dramatyczne wydarzenia dziejowe aż do dnia dzisiejszego, gdy możemy się cieszyć odzyskiwaną wolnością.

Przypomnijmy, że przeżywamy także Jubileuszowy Rok Miłosierdzia – Miłosierdzia, którego iskra zapłonęła w Polsce, skąd rozlała się na cały świat. W tym roku młodzi ludzie z całego świata gościli w naszym kraju i zachwycali się – także ci z zachodniej Europy zakresem wolności, jaką cieszymy się w Polsce.

Doniosłym podsumowaniem tych jubileuszy, jednocześnie klamrą spinającą 1050 lat naszych dziejów, będzie intronizacja Chrystusa Króla Polski. Akt ten ma na celu przywrócenie narodowi polskiemu Bożego porządku wynikającego z uznania nad sobą władzy Boga i Jego prawa. Abyśmy żyli - jak to określił niedawno w tej świątyni abp Andrzej Dzięga „po Bożemu, po ludzku …. jak trzeba”.

Przypomnijmy, że nasze miasto blisko 2 lata temu zostało zawierzone Jezusowi przez pośrednictwo Maryi, z tego aktu płynie nieustanna pomoc i opieka. Ale rozumiemy to także jako zobowiązanie do budowania różnych aspektów naszej rzeczywistości na wartościach płynących z Ewangelii.

Wszystkie te sprawy przedstawiamy w dzisiejszej Mszy świętej, dziękując Bogu za szczególne wybranie, za pokolenia Polaków walczących o wolność, poświęcających dla niej swe życie, pielęgnujących polskość w czasach niewoli, pracujących dla Polski. Prośmy o wieczną nagrodę dla tych, co odeszli, dla tych, którzy żyją, by nie bali się ofiarować swego trudu dla tej wielkiej sprawy, jaką jest Polska, by w duchu Ewangelii i w oparciu o płynące z niej zasady i wartości kształtowali życie własne, społeczne, kulturalne i polityczne.